Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ΄ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει!
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά' χει επτά Πρωθηπουργούς,
ταμείο διχώς χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα!
νά'χει κλητήρες για φρούρα
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχη γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
...ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.
Ο 'Ελληνας δυό δίκαια ασκεί πανελευθέρως
συνέρχεσθαι τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.
Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Γι' αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σιχτίρ στα χρόνια τα παλιά, σιχτίρ και στα καινούρια!
Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη....
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.
Σουλούπη, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκο΄θφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρη,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το << δε βαρυέσαι>> κι << ωχ αδερφέ>>.
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
θελεί ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δύο φορώντας το πόδια που'χει
Στο'να λουστρίνι, στ'άλλο τσαρούχι.
Γεώργιος Σουρής (1853 - 1919)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου